Home is where the hearthstone is...

Alweer een week thuis. De wereld lijkt onveranderd en m'n leven is weer opgepikt alsof ik niet weg ben geweest. Heel vreemd eigenlijk... Ook wel heel erg makkelijk, want ik heb hier meer dan genoeg te doen. Sudan was echter wel een heerlijke pauze om alles even op een rijtje te zetten en eens wat beter na te kunnen denken. Zo met de alledaagse sleur doorbroken is het wat makkelijker om eens te zien wat je nou eigenlijk aan het doen bent. En zo bijna 7 weken er tussen uit te zijn geweest heeft me genoeg energie gegeven om nu nog even een aantal maanden keihard door te gaan en eindelijk eens af te studeren.

Het was wel mooi om vorige week dinsdag lekker op de fiets te zitten terwijl er sneeuwvlokken in m'n ogen kwamen :) En dan te bedenken dat ik die zaterdag ervoor nog in de sahara zat waar het nagenoeg 50 graden warmer was! We hadden namelijk een trip gemaakt langs de Nijl naar het Noorden, georganiseerd door de Archaeological Society. Zoals alles in Sudan was deze 'society' meer een mooie naam dan een werkelijk georganiseerd iets, maar desalniettemin hadden ze het toch voor elkaar gekregen een mooie trip te plannen.

Met 8 wagens trokken we enkele dagen eerder weg uit Khartoum en gingen Michiel en ik vergezeld door een hoop ex-patriots (VN, Rode Kruis, Piloten, etc.) met gezinnen in konvooi noordwaards. Enorm lange afstanden moet je in Sudan afleggen om ergens te komen, en dat hebben we geweten ook: ruim 1500 km hebben we afgelegd in een aantal dagen om het een en ander te kunnen zien. Van zanderige weggetjes die leiden naar een tergend trage veerpont over de Nijl tot mooie tweebaans 'snelwegen' die waarschijnlijk met bloedgeld zijn aangelegd. Kilometers uitgestrekte leegte met zo nu en dan een karkas van een kameel; dat is het beeld van de woestijn waar we door reden. Gelukkig hadden we 4WD's, anders was het rijden over al dat zand en gesteende nog veel onprettiger geweest.

Maar het genot van zwemmen in de Nijl en de pracht van het zitten op een rots terwijl de zon uit de woestijn rijst in de vroege morgen... of de verlaten antiquiteiten en de bijzondere gastvrijheid waarmee we met 25 man in een dorpje langs de Nijl een kompleet huis aangeboden kregen om te overnachten... Het land is echt prachtig. Het lijkt wel alsof het de meeste mensen niets interesseert wie het land regeert en hoe dat gebeurt. De meesten zijn blij met eten, een dak en hun goede gezondheid. En zolang ze niet persoonlijk door oorlog getroffen worden, gaan ze gewoon door. Sterker nog, als ze wel uit conflicten komen, gaan ze ook gewoon door. Het is mooi om te zien hoe het volk gewoon door gaat terwijl er een nare diktator liever 80% van het BNP in bewapening steekt dan het land wat beter leefbaar maakt voor de enorme bevolkingsexplosie waaronder Khartoum te lijden heeft. Het is een land van ongeregeldheden en tegenstrijdigheden, maar ook van eenvoud en veel plezier in kleine dingen.

Ik denk dat ik nog wel eens terug ga... Inshallah :)